Ordre de Bataille |

Ordre de Bataille

Kategoria: Uncategorized

WEHRMACHT

Grupa Armii ,,A”

dowódca

– gen. płk. Ferdinand Schörner

szef sztabu

– gen. leutn. Ritter von Xylander

4 Armia Pancerna

dowódca

– gen. wojsk panc. Fritz Gräser

szef sztabu

– gen. mjr Wilhelm Knüppel

XXXXII Korpus Piechoty ( Armijny )

dowódca

– gen. piech. Hermann Recknagel

342 Dywizja Piechoty

dowódca

– gen. mjr. Heinrich Nickiel

72 Dywizja Piechoty

dowódca

gen. leutn. dr. Hermann Hohn

88 Dywizja Piechoty

dowódca

– gen. mjr. Georg Graf von Rittberg

291 Dywizja Piechoty

dowódca

– gen. mjr. Artur Finger

XXXXVIII Korpus Piechoty ( Armijny )

Do 14 stycznia w składzie 4 Armii Pancernej

dowódca

– gen. wojsk panc. Maximilian von Edelsheim

168 Dywizja Piechoty

dowódca

– gen. leutn. Friedrich – Wilhelm von Löper

68 Dywizja Piechoty

dowódca

– gen. leutn.Paul Schauerpflug

304 Dywizja Piechoty

dowódca

– gen. leutn. Ernst Sieler / płk. Robert Bader

9 Armia Polowa

dowódca

– gen. wojsk panc. Smilo von Lüttwitz

szef sztabu

– płk. Johannes Hoelz

LVI Korpus Pancerny

dowódca

– gen. leutn. Johannes Block

17 Dywizja Piechoty

dowódca

– gen. mjr. Max Sachsenheimer

214 Dywizja Piechoty

dowódca

– gen. Harry von Kirchbach

17 Armia Polowa

dowódca

– gen. piech. Friedrich Schultz

szef sztabu

– gen. mjr. Joachim Schwatlo – Gesterding

szef oddziału operacyjnego

– ppłk. Kurt von Tarbuk

szef oddziału rozpoznawczego

– płk. Edgar Rohricht

XI Korpus Armijny SS

dowódca

– gen. SS Matthias Kleinheisterkamp

78 Dywizja Grenadierów Ludowych

dowódca

– gen. Harald Hirschfeld

320 Dywizja Grenadierów Ludowych

dowódca

– gen. Ludwig Kirschner

545 Dywizja Grenadierów Ludowych

dowódca

– gen. Otto Obenaus ( do śmierci w dniu 15 stycznia 1945 r. )

LIX Korpus Piechoty ( Armijny )

dowódca

– gen. Edgar Rohricht

371 Dywizja Piechoty

dowódca

– gen. leutn. Hermann Niehoff

359 Dywizja Piechoty

dowódca

– gen. leutn. Karl Hermann Arndt

544 Dywizja Piechoty

dowódca

– gen. leutn. Werner Ehring

Dyspozycja Grupa Armii ,,A”

XXIV Korpus Pancerny

dowódca

– gen. wojsk panc. Walter Nehring

16 Dywizja Pancerna

dowódca

– gen. Dietrich von Müller

17 Dywizja Pancerna

dowódca

– płk. Albert Brux

20 Dywizja Grenadierów Pancernych

– dowódca

gen. leutn. Hiacynt von Stachwitz

Grupa Bojowa 10 Dywizji Grenadierów Pancernych

– dowódca n/n

XXXX Korpus Pancerny

dowódca

– gen. wojsk panc. Sigfrid Henrici

19 Dywizja Pancerna

dowódca

– gen. mjr. Hans – Joachim Deckert

25 Dywizja Pancerna

dowódca

– gen. mjr. Oskar Audörsch

Inne jednostki do dyspozycji Grupy Armii ,,A”

48 Dywizja Grenadierów Ludowych

dowódca

– n/n

344 Dywizja Piechoty

dowódca

– gen. leutn. Georg Kossmala

14 Dywizja Grenadierów SS

391 Dywizja Ochronna

182 Dywizja Rezerwowa

601 Dywizja do zadań specjalnych

602 Dywizja do zadań specjalnych

603 Dywizja do zadań specjalnych

608 Dywizja do zadań specjalnych

Niemieccy dowódcy związani z liną a2. Opracowano na podstawie strony www.lexikonderwehrmacht.de

gen. Karl Hermann Arndt

ur. 1892 r. w Kurowie Wielkim, zm. 1981 r. w Balve – Langenholthausen

W połowie stycznia1945 r. dowodzi 359 Dywizją Piechoty wchodzącą w skład 17 Armii. W armii niemieckiej o 1908 r. Początkowo jako podoficer, następnie jako oficer. Dowodzi batalionami a następnie pułkami piechoty. W czasie walk w Związku Radzieckim dowodzi 511 Pułkiem Piechoty. W marcu 1943 r. obejmuje dowodzenie 293 Dywizją Piechoty by w pod koniec roku objąć dowodzenie 359 Dywizją Piechoty.

gen. Johannes Block

ur. 1894 w Buschdorfie, zm. 1945 r. w rejonie Kielc

W styczniu 1945 r. dowodził, rozbitym w rejonie Kielc LVI Korpusem Pancernym. Do armii niemieckiej wstępuje w 1916 r. Walczy w działaniach podczas I Wojny Światowej. W marcu 1940 r. dowodzi 202 Pułkiem Piechoty, z którym wyrusza do Francji a następnie do Związku Radzieckiego. W maju 1942 r. dowodzi 294 r. Dywizją Piechoty. Kolejno dowodzi VIII, XIII oraz LVI Korpusem Pancernym. W czasie radzieckiej ofensywy styczniowej w 1945 r. dowodzone przez niego dywizje zajmowały pozycje na łuku Wisły na wschód od Radomia.

gen. Maximilian von Edelsheim

ur. 1897 r. w Berlinie, zm. 1994 r. w Konstancji.

W styczniu 1945 r. dowodzi XXXXVIII Korpusem Pancernym wchodzącym w skład 4 Armii Pancernej. Wcześniej w armii niemieckiej od 1915 r. Uczestniczy w działaniach w Polsce, Francji i Związku Radzieckim. Dowodzi batalionem rozpoznawczym w 1 Dywizji Kawalerii, dowodzi też pułkami piechoty. Dowodzi 24 Dywizją Pancerną, następnie we wrześniu 1944 r. obejmuje dowództwo XXXXVIII Korpusem Pancernym.

gen. Wehrner Ehring

ur. 1897 r. w Eibenstocku, zm. 1981 r. w Oldenburgu

W lipcu 1944 r. obejmuje dowodzenie 544 Dywizją do Zadań Specjalnych, która następnie została przekształcona w 544 Dywizję Granadierów Ludowych. Dywizja ta w styczniu 1945 r. wchodziła w skład LIX Korpusu Armijnego i zajmowała pozycje na linii obrony na wschód od Tarnowa. Jako oficer niemiecki służył w armii od 1915 r. Walczył w działaniach podczas I Wojny Światowej by w 1939 r. jako dowódca 216 Pułku Piechoty brać udział w ataku na Polskę. Następnie pełni funkcję oficera operacyjnego by pod koniec listopada 1942 r. objąć funkcję szefa sztabu LXXXVII Korpusu Piechoty. Jesienią 1943 obejmuje dowodzenie 340 Dywizją Piechoty, którą dowodzi do czerwca 1944 r.

gen. Artur Finger

ur. 1898 r. w Mocker, zm. 1945 r. w rejonie Częstochowy

W połowie roku 1944 r. obejmuje dowodzenie 291 Dywizją Piechoty wchodzącą w skład XXXXII Korpusu Armijnego, która w styczniu 1945 r. zajmuje pozycje obronne na Przyczółku pod Baranowem, sąsiadując z 88 oraz 168 Dywizją Piechoty. W 1917 r. wstępuje do armii niemieckiej. W 1935 r. zasila szeregi Wehrmachtu, gdzie pełni służbę w jednostkach artylerii. W walkach w Polsce, Francji i Związku Radzieckim dowodzi jednostkami pancernymi m.in. 214, 306 Pułkiem Artylerii by w końcu objąć dowodzenie 291 Dywizją Piechoty.

gen. Reinhard Gehlen

ur. 1902 r. w Erfurcie, zm. 1979 r. w Monachium

W maju 1942 r. obejmuje funkcję szefa Oddziału Obce Armie ,,Wschód” w Oberkommando der Wehrmacht ( Naczelnym Dowództwie Wojsk Lądowych ). Oddział ten zajmował się wywiadem armii niemieckiej na wschodzie. Główna działalność opierała się na ustaleniu jednostek radzieckich, spodziewanych ofensyw, ruchów wojsk.

gen. Fritz – Hubert Gräser

ur. 1888 r. we Frankfurcie n/d Odrą, zm. 1960 w Getyndze.

W styczniu 1945 r. dowódca 4 Armii Pancernej. Karierę wojskową rozpoczyna w 1907 r. Walczy w czasie działań w I Wojnie Światowej. Opuszcza szeregi wojska, do którego wraca 1934 r. Walczy w Polsce, Francji i Związku Radzieckim, gdzie dowodzi 29 Pułkiem Piechoty , wchodzącym w skład 3 Dywizji Piechoty. W 1943 r. obejmuje dowodzenie 3 Dywizji Piechoty. Następnie dowodzi 3 Dywizją Grenadierów Pancernych. W lecie 1944 r. obejmuje dowództwo XLVIII Korpusem Pancernym. We wrześniu 1944 r. obejmuje dowodzenie 4 Armią Pancerną.

gen. Heinz Guderian

ur. 1888 r. w Chełmie, zm. 1954 w Schwangau.

W styczniu 1945 r. pełni funkcje szefa sztabu Oberkommando der Wehrmacht. W marcu 1945 r. zostaje zdjęty ze stanowiska w wyniku konfliktu, w który popadł z Adolfem Hitlerem. Karierę wojskową rozpoczął w 1907 r. W czasie działań wojennych podczas I Wojny Światowej uczestniczy w walkach nad Marną i pod Verdun. W czasie służby w okresie międzywojennym opracował koncepcje walk z użyciem formacji pancernych. Wydaje publikację dotyczącą użycia wojsk pancernych Achtung Panzer, która stała się podstawą prowadzenia wojny błyskawicznej tzw. Blitzkriegu. W czasie II Wojny Światowej bierze udział w ataku na Polskę i Francję, gdzie dowodzi XIX Korpusem Pancernym. W 1941 r., w czasie ataku na Związek Radziecki dowodzi 2 Armia Pancerną. Po klęsce pod Moskwą zostaje zdjęty ze stanowiska. W marcu 1943 r. zostaje Generalnym Inspektorem Wojsk Pancernych. W 1944 r. zostaje szefem sztabu Oberkommando der Wehrmacht.

gen. Josef Harpe

ur. 1887 w Buer, zmarł 1968 w Norymberdze.

W styczniu 1945 r. dowodził Grupą Armii ,,A”. 17 Stycznia zwolniony ze stanowiska z przyczyn powstałych w wyniku załamania się frontu wschodniego a ściślej odcinka, którym dowodził. Karierę wojskową rozpoczął w 1911 r. jako oficer armii niemieckiej. Podczas walk w czasie I Wojny Światowej dowodził kompanią, był adiutantem batalionu, pułku i korpusu. Uczestniczy w walkach w Polsce, następnie jako dowódca 12 Dywizji Pancernej wkracza na tereny Związku Radzieckiego. Dowodzi XLI Korpusem Pancernym, wchodzącym w skład 9 Armii. W maju 1944 r. obejmuje stanowisko dowodzenia 4 Armii Pancernej by we wrześniu objąć dowodzenie Grupą Armii ,,Północna Ukraina” przemianowanej następnie na Grupę Armii ,,A”.

gen. Harry von Kirchbach auf Lauterbach

ur. 1896 r. w Dreźnie, zm. 1945 r. w rejonie Puław

W styczniu 1945 r. dowodzi 214 Dywizją Piechoty, wchodzącą w skład LVI Korpusu Pancernego. W armii niemieckiej od 1914 r. Walczy w I Wojnie Światowej. W okresie międzywojennym zostaje wykładowcą w szkole wojskowej w Hanowerze. Podczas działań w Polsce dowodzi batalionem. W październiku 1940 r. dowodzi 408 Pułkiem Piechoty. Następnie pełni służbę w Grupie Armii ,,Norwegia” oraz Grupie Armii ,,Północ”.

gen. Wilhelm Knüppel

ur. 1902 r. w Żukowie, zm. 1968 r. w Koblencji

W styczniu 1945 r. pełni funkcję szefa sztabu 4 Armii Niemieckiej. Oficerem niemieckim został w 1925 r. następnie pełnił funkcję oficera operacyjnego w jednostkach na różnych szczeblach.

gen. Georg Kossmala

ur. 1896 w Mysłowicach, w 1945 zaginął podczas walk na Górnym Śląsku i od 5 marca znajduje się na liście zaginionych. Według innych źródeł miał zginąć 18 marca w Głogowie.

W styczniu 1945 r. dowodził 344 Dywizją Piechoty. W 1917 r. został oficerem, służył, jako ochotnik w działaniach podczas I Wojny Światowej. W Wehrmachcie od 1935 r. Początkowo dowodził batalionem w 38 Pułku Piechoty, biorąc udział w walkach w Polsce. W czerwcu 1942 r. dowodził 6 Pułkiem Piechoty w czasie walk pod Demiańskiem i Leningradem. W sierpniu 1944 r. obejmuje dowodzenie 32 Dywizją Piechoty by w październiku objąć dowodzenie 344 Dywizją Piechoty. W styczniu 1945 r. zostaje awansowany na generała dywizji, która pozostaje w dyspozycji Grupy Armii ,,A”.

gen. Smilo Freiherr von Lüttwitz

ur. 1895 r. w Strasburgu, zm. 1975 r. w Koblencji.

W styczniu 1945 dowodzi 9 Armią, usunięty ze stanowiska w wyniku nieposłuszeństwa. W armii niemieckiej od 1914 r. Uczestnik walk w Polsce i Francji. W ataku na Związek Radziecki bierze udział jako dowódca 12 Pułku Strzelców wchodzącego w skład 4 Armii Pancernej. W późniejszym czasie obejmuje dowodzenie 23 Dywizji Piechoty i 26 Dywizji Pancernej. W czerwcu 1944 r. dowodzi XLVI Korpusem Piechoty. W wyniku reorganizacji we wrześniu obejmuje dowodzenie 9 Armią.

gen. Dietrich von Müller

ur. 1891 r. w Malchow, zm. 1961 r. w Hamburgu

W styczniu 1945 r. dowodzi 16 Dywizją Pancerną wchodzącą w skład 4 Armii Pancernej. W armii niemieckiej od 1916 r. Wraz z 5 Pułkiem Piechoty walczy w Polsce i Francji. W 1941 roku dowodzi 5 Pułkiem Strzelców. W czasie wojny zostaje wykładowcą w Szkole Wojsk Pancernych w Krampnitz by jesienią 1944 r. objąć dowodzenie 16 Dywizją Pancerną.

gen. Walther Nehring

ur. 1892 r. w Człuchowie, zm. 1983 r. w Düsseldorfie

W styczniu 1945 pełni funkcję dowódcy XXIV Korpusu Pancernego wchodzącego w skład 4 Armii Pancernej. Karierę wojskową rozpoczyna jako oficer armii niemieckiej w 1911 r. Uczestniczy w walkach w czasie I Wojny Światowej. W kolejnej wojnie bierze udział w agresji na Polskę. W czasie walk we Francji dowodzi 18 Dywizją Pancerną. Bierze udział w walkach w Egipcie, Tunezji i Libii. Wraca do Europy i zostaje dowódcą XXIV Korpusu.

gen. Heinrich Nickel

ur. 1894 r. w Wesel, zm. 1979 r. w Lingen

W czasie radzieckiej ofensywy styczniowej w 1945 r. dowodzi 342 Dywizją Piechoty wchodzącą w skład 4 Armii Pancernej. W armii niemieckiej od 1916 r. Bierze udział w walkach w czasie I Wojny Światowej, walczy też w walkach w Polsce, Francji i Związku Radzieckim. Jesienią 1941 r. dowodzi 502 Pułkiem Piechoty by we wrześniu 1943 r. objąć dowodzenie 342 Dywizją Piechoty. W styczniu 1945 r. dywizja ta broniła się w łuku Wisły na północ od Sandomierza.

gen. Hermann Recknagel

ur. 1892 r. w Strauchmuhle, zm. w styczniu 1945 r. w rejonie Piotrkowa Trybunalskiego.

W styczniu 1945 r. dowodził XXXXII Korpusem Armijnym wchodzącym w skład 4 Armii Pancernej. W czasie I Wojny Światowej służył jako oficer w armii niemieckiej. W 1934 r. w Wehrmachcie. Dowodzi batalionem a następnie pułkiem piechoty. Walczy w Polsce, Francji i Związku Radzieckim. W styczniu 1942 dowodzi 111 Dywizją Piechoty. W 1944 r. obejmuje dowództwo XXXXII Korpusu Pancernego. W czasie ofensywy styczniowej 1945 r. dowodzone przez niego wojska rozmieszczone są w łuku Wisły na północ od Sandomierza.

gen. Georg Graf von Rittberg

ur. 1898 w Strasburgu, zm. 1973 r. w Krün

W listopadzie 1944 r. obejmuje dowodzenie 88 Dywizją Piechoty wchodzącą w skład XXXXII Korpusu Pancernego, która w styczniu 1945 r. zajmuje pozycję na północnym skraju Przyczółka pod Baranowem. W armii niemieckiej od 1915 r. W okresie międzywojennym obejmuje dowodzenie batalionem artylerii. W 1940 r. dowodzi 31 Pułkiem Artylerii by następnie objąć dowodzenie w 131 Pułku Artylerii. W 1943 r. dowodzi Pułkiem Grenadierów a jesienią obejmuje dowodzenie dywizji, z którą walczy w styczniu 1945 r.

gen. Karl Friedrich Wilhelm Schulz

ur. 1897 w Nietkowie, zmarł 1976 w Freudenstadt.

W styczniu 1945 r. dowodził 17 Armią. Karierę wojskową rozpoczął w 1916 r. W 1940 r. obejmuje stanowisko w sztabie XLIII Korpusu Piechoty. Walczy w walkach we Francji i Związku Radzieckim. W maju 1942 zostaje szefem sztabu w 11 Armii, by kolejno zostać szefem sztabu w Grupie Armii ,,Don” oraz w Grupie Armii ,,Południe”. W 1943 r. obejmuje dowodzenie w III Korpusie Pancernym. Dowodzi kolejno LIX Korpusem Piechoty ( Armijnym ) i XLVI Korpusem Pancernym. W lipcu 1944 r. obejmuje dowodzenie 17 Armii.

gen. Joachim Schwatlo – Gesterding

ur. 1903 r. w Stralsundzie, zm. 1975 r. w Bonn

Podczas działań w styczniu 1945 r. pełni funkcje szefa sztabu 17 Armii. Oficerem armii niemieckiej został w 1922 r. W czasie II Wojny Światowej pełni funkcję oficera sztabowego poczynając od poziomu dywizji na armii kończąc. Pod koniec wojny obejmuje dowodzenie 253 Dywizją Piechoty.

gen. Wolf – Dietrich Ritter und Edler von Xylander

ur. 1903 r. w Monachium, zm. 1945 r.

W styczniu 1945 r. pełnił funkcję szefa sztabu Grupy Armii ,,Środek”. Wcześniej, od połowy 1944 r. pełnił funkcję szefa sztabu Grupy Armii ,,Nordukraine” przemianowanej następnie na Grupę Armii ,,A”. Karierę wojskowa rozpoczął w 1921 r. Pełniąc funkcję szefa sztabu 300 Dywizji Piechoty bierze udział w ataku na Francję oraz na Związek Radziecki. Kolejne funkcje to szef sztabu 2 Armii i XLIX Korpusu Górskiego a w czerwcu 1943 r. zostaje szefem sztabu 17 Armii.

Generalmajor Friedrich Rexilius

Horst von Vultejus

Landesschützen-Regiment 65

Wchodzący w skład 602 Divisionen z.b.V

Powyższy dokument zaciągnięto z rolek NARA. Datowany jest na 28 września 1944 r. i jak widać sporządzono we ,,Wloszczowa”. Otóż jednostka 65 Landschutz Regiment dowodzony był przez Obersta von Vultejusa, który też dowodził połączonymi jednostkami w bitwie z polskimi partyzantami pod Diablą Górą 16 sierpnia 1944 r. W styczniu 1945 r. dowodził pułkiem o nazwie Sicherungs Ostland 1. Pułk ten został zniszczony pomiędzy Radomiem, Kielcami a Włoszczowa. Właśnie tą ostatnią miejscowość uznano jako miejsce śmierci von Vultejusa. Został uznany za zmarłego w 1951 r. Po wojnie krążyły opowieści, że czarny samochód Obersta został pod Włoszczową i długo miał byc przetrzymywany przez jednego z rolników.

Generalmajor Walter Herold

https://www.lexikon-der-wehrmacht.de/Personenregister/H/HeroldWalter.htm

Generał Walter Herold zginął w dniu 27 listopada 1944 r. w zasadzce, przeprowadzonej przez polskie podziemie. Na stronie www,lexikonderwechrmacht.de widnieje wpis, że poległ w Bochni. Zapewne tak zapisano, gdyż była to najbliższa, większa miejscowość w pobliżu miejsca śmierci. Powstało pytanie, gdzie pochowano generała Herolda. Większość poległych generałów na frontach transportowano i chowano na terenie Rzeszy. Czy został pochowany w Bochni czy też przetransportowany do Niemiec będzie można ustalić po otrzymaniu informacji zwrotnej z Urzędu Miasta w Weiden. Zwrócono się tam, z prośbą o ustalenie czy w 1944 r. odbył się pochówek tej osoby na cmentarzu miejskim. W czasie zbierania materiałów do publikacji przeprowadzono rozmowę z Janiną Kęsek, która poinformowała o tym, że w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia rodzina z Herolda poszukiwała jego grobu w Bochni. O tym, że został pochowany w Bochni świadczą wspomnienia Jana Kaczmarczyka:

Ciało zabitego przez partyzantów dowódcy 10 Dywizji Grenadierów Pancernych, awansowanego pośmiertnie do stopnia generała, Harolda Waltera, urodzonego 8.10.1897 r. zostało pochowane w Bochni, gdzie do dziś spoczywa na wydzielonej działce cmentarza dla żołnierzy niemieckich. W kilka dni po jego pogrzebie, będąc na cmentarzu osobiście stwierdziłem ten fakt i odnotowałem z tablicy umieszczonej na drewnianym krzyżu, jego nazwisko i datę urodzenia.

Generalleutnant Harald Hirschfeld

https://www.lexikon-der-wehrmacht.de/Personenregister/H/Hirschfeld-R.htm\

W książce Walki o Śląsk 1944/45 Hans von Ahlfen wskazuje na fakt śmierci Haralda von Hirschfelda, który miał zginąć podczas przeprawy przez Dunajec, raniony odłamkiem. Faktycznie jego 78 Dywizja, którą dowodził wycofywała się na zachód i mógł tam zostać ranny lub też śmiertelnie ranny [1]. Przeszukując strony Internetu, na stronie www.lexikonderwehrmacht.de odnaleziono informację na temat śmierci Hirschfelda. Według danych z tej strony miał zginąć w walkach na Przełęczy Dukielskiej w dniu 18 stycznia 1945 r. [2]. Reasumując, Niemcy na tej stronie podali trochę błędne informację, gdyż w przedmiotowym dniu walk na Przełęczy Dukielskiej już nie było a czerwonoarmiści byli już dalej na zachodzie. Kolejną informację odnaleziono w pozycji Rzezie, masakry i zbrodnie wojenne od starożytności do współczesności, gdzie autorzy wskazują, że Hirschfeld zginął w dniu 18 stycznia 1945 r. od wybuchu wojny w Warszawie [3]. Ta informacja jest również błędna, gdyż dywizja, którą dowodził w tym czasie nie stacjonowała w Warszawie. Aby potwierdzić lub wyeliminować którąś z wersji zwrócono się do urzędu w Kassel. Z uzyskanej informacji można wywnioskować, że Harald von Hirschfeld zmarł w dniu 18 stycznia 1945 r. w rejonie Tarnowa. Nie jest znane miejsce jego spoczynku a przypadku odnalezienia szczątków, przewidziany jest do ekshumacji i pochówku na cmentarzu żołnierzy niemieckich w Siemianowicach Śląskich.

Przeprowadzono rozmowy z mieszkańcami Bochni, podczas których uzyskano informację na temat pochówku na cmentarzu niemieckiego generała. Rozmówcy potwierdzają i przekazują historię o niemieckim generale przywiezionym tuż przez odejściem Niemców z Bochni. Rzekomo miał być ranny i podczas transportu do szpitala zmarł. Jego ciało miało być przechowywane w wannie wypełnionej lodem w jednym z budynków przy ul. 3 Maja. Tutaj historia się urywa. Poszukiwania trwają nadal by ustalić, co stało się dalej z generałem. Powstają pytania czy jego ciało zostało odtransportowane na tyły, czy został pospiesznie pochowany przez Niemców czy też pochowała go ludność polska po zajęciu miasta przez Armię Czerwoną.

Oberst Ludwig Kirschner

ur. 12 czerwca 1904 – zm. 11 lutego 1945. Był generałem Wehrmachtu podczas II wojny światowej, który dowodził 320. Dywizją Grenadierów Ludowych. Był odznaczony Krzyżem Kawalerskim Żelaznego Krzyża z Liśćmi Dębu. Kirschner zginął 11 lutego 1945 roku w rejonie Żywca. Dywizja Piechoty Möckern – niemiecka dywizja szkieletowa sformowana we wrześniu 1944 r. jako 580 Dywizja Grenadierów Ludowych. 28 września przemianowana na Dywizję Szkieletową Möckern. 10 października tego samego roku wcielona do 320 Dywizji Grenadierów Ludowych i wysłana na front wschodni.

Dokument z niemieckiego archiwum wskazuje, że Ludwig Kirschner jesienią 1944 r. stacjonował w Bochni. Oto fragment.

Bochnia 26.11.1944 r.

W planie przerwy 1:100000 dowódca Dywizji Möckern Pułkownik Kirschner określił użycie dywizji po obu stronach D.G. IV. Ponieważ granice sekcji, szczególnie w pułku północnym, nie pokrywają się z granicami sekcji eksplorowanymi w pułku północnym, rozpoczęto budowę dwóch stanowisk dowodzenia batalionu i pułku. Wymagane stanowisko dowodzenia (patrz plan przerwy). Pozostałe stanowiska dowodzenia, w tym stanowiska dowodzenia kompanii odpowiadają tym, które zostały zbadane. Stanowisko dowodzenia było jak poprzedni pułk. Stanowisko dowodzenia Bochnia Zachodnia, jednocześnie poprzednie stanowisko dowodzenia dowódcy pododdziału północ. Stanowisko dowodzenia, a także nowy budynek dwóch batalionów. Stanowiska dowodzenia i pułku. Stanowiska dowodzenia należy zażądać od generała Bachera. Dokładny lokalny rekonesans zrealizował personel rozpoznawczy. Proponuje się jednak dodatkową budowę tych stanowisk dowodzenia.

[1] H. Ahlfen, Walki o Śląsk 1944/45, Wrocław 2009, s. 105.

[2] www.lexikonderwerhmacht.de

[3] J. Anderson J, A. Williams., V. Head, Rzezie, masakry i zbrodnie wojenne od starożytności do współczesności, Warszawa 2009. s. 155.

ARMIA CZERWONA

1 Front Ukraiński

dowódca

– marsz. Iwan Koniew

członkowie Rady Wojennej

– gen. lejt. Konstantin Krajniukow

– gen.lejt. Nikifor Kalczenko

szef sztabu

– gen. armii Wasilij Sokołowskij

dowódca artylerii

– gen.płk. Siergiej Wariancew

dowódca wojsk pancernych i zmechanizowanych

– gen. płk. Nikołaj Nowikow

szef wojsk inżynieryjnych

– gen. lejt. Iwan Galickij

szef wojsk łączności

– gen. lejtn. Iwan Bułyszew

kwatermistrz

gen. lejtn. Nikołaj Anisimow

52 Armia

dowódca

– gen. płk. Konstantin Korotwiejew

członkowie Rady Wojennej

– gen. mjr. Aleksander Bobrow

– gen. mjr. Iwan Kabiczkin

– gen. mjr. Aleksandr Kołominow

48 Korpus Strzelców

111 Dywizja Strzelców

dowódca

– płk. Jurij Sokołow

116 Dywizja Strzelców

dowódca

– gen. mjr.

213 Dywizja Strzelców

73 Korpus Strzelców

dowódca

– gen. mjr. Sarkus Martirosjan

50 Dywizja Strzelców

dowódca

– płk. Natan Rybak

254 Dywizja Strzelców

dowódca

– gen. mjr. Piotr Żiwaliew

294 Dywizja Strzelców

dowódca

– płk. Iwan Pieriepielica

78 Korpus Strzelców

31 Dywizja Strzelców

– płk. Chilczewski Iwan

214 Dywizja Strzelców

– gen. mjr.

373 Dywizja Strzelców

– gen. mjr.

59 Armia

dowódca

– gen. lejtn. Iwan Korownikow

z – ca dowódcy

– gen. mjr. Teodor Swiklin

członkowie Rady Wojennej

– gen. mjr. Piotr Lebiediew

– gen. mjr. Jakow Polakow

szef sztabu

– gen. mjr. Nikołaj Kowalczuk

43 Korpus Strzelców

dowódca

– gen. mjr. Anatolij Andriejew

13 Dywizja Strzelców

dowódca

– gen. mjr. Sergiej Aleksandrow

80 Dywizja Strzelców

dowódca

– płk. Dmitrij Kuzmin

314 Dywizja Strzelców

dowódca

– płk. Piotr Jefimienko

115 Korpus Strzelców

dowódca

– gen. mjr. Siergiej Kozaczek

135 Dywizja Strzelców

dowódca

– gen. mjr. Filip Romaszyn

245 Dywizja Strzelców

dowódca

– gen. mjr. Władymir Rodionow

286 Dywizja Strzelców

dowódca

– gen. mjr. Michaił Griszin

92 Dywizja Strzelców

dowódca

– płk. Matwiej Winogrodow

60 Armia

dowódca

gen. płk. Paweł Kuroczkin

członkowie Rady Wojennej

– gen. mjr. Wasilij Olenin

– gen. mjr. Wasilij Rodionow

szef sztabu

gen. mjr. Afanasiej Gonczarow

15 Korpus Strzelców

dowódca

– gen. mjr. Piotr Tiertysznyj

246 Dywizja Strzelców

dowódca

– płk. Dmitrij Kazarinow

322 Dywizja Strzelców

dowódca

– gen. mjr. Piotr Zubow

336 Dywizja Strzelców

dowódca

– gen. mjr. Michaił Borisow

28 Korpus Strzelców

dowódca

– gen. mjr. Michaił Ozimin

9 Dywizja Strzelców ( Plastuńska )

dowódca

– gen. mjr. Piotr Mietalnikow

107 Dywizja Strzelców

dowódca

– płk. Wasilij Piertenko

302 Dywizja Strzelców

dowódca

– płk. Aleksandr Klimienko

106 Korpus Strzelców

dowódca

– gen. mjr. Piotr Ilijnych

100 Dywizja Strzelców

dowódca

– gen. mjr. Fiodor Krasawin

148 Dywizja Strzelców

dowódca

– płk. Michaił Golcow

304 Dywizja Strzelców

dowódca

– płk. Chair – bek Klimanow / płk Aleksandr Galcew

Niepołomice – straty

Хоменко Алексей Прокофьевич

Homienko Aleksiej Prokofiewicz

W walkach przeciwko niemiecko – faszystowskim okupantom od 15.07.1944 r. przy wyzwalaniu zamieszkałych punktów Pierepielniki, Trostianiec Mały, Trostianiec Wielki, t. Homienko odznaczy się dużą walecznością, odwagą godną wysokiej rangi oficera Armii Czerwonej. Podczas walk ofensywnych od 17.01.1945 r. batalion t. Homienki zniszczył w walkach 136 niemieckich żołnierzy, zniszczył do 16 ogniowych punktów obrony nieprzyjaciela. Przy zdobywaniu punktów umocnionych 21.01.1945 r. Piaski, Staniątki wróg mocno się bronił prowadząc ogień karabinów maszynowych – nasza piechota zaległa. Tow. Homienko odznaczając się swoją odwagą rzucił się do przodu i porwał za sobą batalion. Przeciwnik nie wytrzymał ataku i zostawił dziesiątki trupów żołnierzy i oficerów na polu boju. W tym boju Towarzysz Homienko został ciężko ranny i umarł od ran.

Urodzony – 1913 r.

Data wprowadzenia do służby – czerwiec 1941 r.

Stopień – major

Jednostka wojskowa 496 Pułk Strzelców 148 Dywizji Strzelców 106 Korpusu Strzelców

Dowódca 3 batalionu strzelców

17.02.1945 r. Order Wojny Ojczyźnianej I klasy – pośmiertnie

21.03.1944 r. Order Aleksandra Newskiego – jako kapitan

06.11.1944 r. Order Czerwonego Sztandaru – jako major

1943 r. – Medal za Obronę Stalingradu

Data śmierci: 22.01.1945 r. – zmarł od ran

Pochowano: Polska, Województwo Krakowskie, Miasto Niepołomice, cmentarz miejski, kwatera 77, mogiła nr 1

Ekshumowany do Bochni[1]

[1] http://www.podvignaroda.ru/

Резенов Василий Афанасьевич

Rezenow Wasilij Afanasewicz

ur. – 1919

Stopień wojskowy – major

Data wprowadzenia do służby – 1939 r.

Jednostka wojskowa – 148 Dywizja Strzelców

17.02.1945 r. Order Wojny Ojczyźnianej I klasy – pośmiertnie

30.04.1944 r. Order Aleksandra Newskiego

27.10.1944 r. Order Czerwonego Sztandaru

19.10.1943 r. Order Czerwonej Gwiazdy

Data śmierci: 22.01.1945 r. r. – zmarł od ran

Pochowano: Polska, Województwo Krakowskie, Miasto Niepołomice, cmentarz miejski, kwatera 77, mogiła nr 1 [1]

W ofensywnych walkach przeciw hitlerowskim okupantom od 17 stycznia 1945 r. przy wyzwalaniu zamieszkałych rejonów Biała, Sitowiec, Piaski forsowaniu rzek Dunajec i Raby pokazał jak jest oddany swojej ojczyźnie i dziełu partii Lenina – Stalina, odważnym i walecznym godnym wysokiej rangi oficera Armii Czerwonej. W walkach wyzwoleńczych batalion t. Rezenowa zniszczył 150 niemieckich żołnierzy i oficerów, wziął do niewoli 50 niemieckich żołnierzy, zdusił 18 punktów oporu przeciwnika. Przy wyzwalaniu zamieszkałego punktu Sitowiec, Piaski 21.01.1945 r T. Razenow został ciężko ranny i zmarł od ran.

[1] http://www.podvignaroda.ru/

Пивоварова Зинаида Степановна

Piwowarowa Zinadia Stepanowa

ur. 1924 r.

Stopień wojskowy – sierżant

Data wprowadzenia do służby – 01.04.1943 r.

Jednostka wojskowa – 496 Pułk Strzelców148 Dywizji Strzelców

01.02.1944 r. Order Za Wojenne Zasługi

Kucharka I batalionu strzelców, sierżant Piwowarowa Zinadia Stiepanowa za to, że wielokrotnie pod silnym artyleryjskim i moździerzowym ogniem przeciwnika na czas i gorące jedzenie donosiła na pierwszą linie dla żołnierzy i dowódców walczącego batalionu.